ΑΡΝΑΔΙ - ΙΣΤΟΡΙΑ - ΠΑΡΑΔΟΣΗ
Το Αρναδί βρίσκεται 15 χλμ βορειοδυτικά της πόλης της
Αμμοχώστου κοντά στη Σαλαμίνα, μαζί με το σύμπλεγμα των χωριών Σπαθαρικό, Άγιος Γεώργιος
και Σύγκραση. Το 1960 κατοικούσαν στην κοινότητα μας 308 Ελληνοκύπριοι και 110
Τουρκοκύπριοι. Στο Δημοτικό Σχολείο που λειτουργούσε πριν την τουρκική εισβολή
του 1974, φοιτούσαν συνολικά 46 μαθητές και μαθήτριες.
Το χωριό Αρναδί έχει
πάρει το όνομα του από το λατινικό όνομα Arnadini που σημαίνει φρουροί (Αρναούτηδες) γιατί εδώ έκτισαν τα πρώτα καταλύματα
και έμεναν οι φρουροί της αρχόντισσας της Αμμοχώστου που παραθέριζε στον
εξοχικό της πύργο, κοντά στο Παραδείσι (2 χλμ νότια του χωριού). Εκεί υπάρχουν
ακόμα αρχαιολογικά ευρήματα και τάφοι που κατά καιρούς συλήθηκαν από
αρχαιοκάπηλους. Το χωριό Arnadini φαίνεται στους πρώτους, παλιούς χάρτες της Κύπρου του 1560-1600 μ.Χ.
Στην ανατολική είσοδο της κοινότητας βρίσκεται η κύρια
εκκλησία των Αγίων Ανδρόνικου και Αθανασίας. Οι άγιοι μας αυτοί ήσαν ανδρόγυνο
και κατάγονταν από την Αντιόχεια της Συρίας. Έζησαν το τέλος το 5ου
αιώνα μ.Χ.
Ο Άγ. Ανδρόνικος ήταν αργυροπράτης και γι’ αυτό απέκτησε
γρήγορα μεγάλη περιουσία. Από το γάμο τους απέκτησαν δυο παιδιά, γιο και κόρη,
τα οποία όμως απέθαναν σε νεαρή ηλικία. Όλοι είχαν βαθιά πίστη και χριστιανική
ανατροφή.
Με βαρύτατο πένθος από το χαμό των παιδιών τους αλλά και
Ιώβεια υπομονή, μοίρασαν όλα τα υπάρχοντα τους σε Ιδρύματα και σε φτωχούς
συμπολίτες τους και πήραν το δρόμο για τα Ιεροσόλυμα όπου έγιναν Μοναχοί σε διαφορετικά
μοναστήρια. Η Αγ. Αθανασία για λόγους προστασίας φορούσε πάντοτε ανδρικά ρούχα.
Μετά από 12 χρόνια μοναχικού βίου ξανασυναντήθηκαν σε νέο προσκυνηματικό ταξίδι. Η Αγ. Αθανασία
αναγνώρισε τον άνδρα της, όμως δεν του αποκαλύφθηκε, ενώ ο Αγ. Ανδρόνικος δεν
κατάλαβε τίποτε.
Μετά το προσκύνημα και με την ευλογία του γέροντα Δανιήλ
συνέχισαν να ασκητεύουν στο ίδιο κελί χωρίς να αποκαλυφθεί ο ένας στον άλλο. Σε
λίγα χρόνια η Αγ. Αθανασία που ήταν ντυμένη πάντα με ανδρικά ρούχα και έφερε το
όνομα μοναχός Αθανάσιος, πέθανε και στην ταφή της αποκαλύφθηκε ότι ήταν η
γυναίκα του Αγ. Ανδρόνικου. Σε λίγα χρόνια πέθανε και ο Άγ. Ανδρόνικος και ετάφη
μαζί με τη Αγ. Αθανασία. Όσοι επισκέπτονταν με ευλάβεια τον τάφο τους
θεραπεύονταν από πολλές ασθένειες. Η μνήμη τους γιορτάζεται στις 9 του Οκτώβρη.
Προς τιμή τους κτίστηκε στο χωριό μας μεγάλη εκκλησία
γύρω στο 1700-1750, μονόκλιτη βασιλική με γυναικωνίτη, σκαλιστό άμβωνα, μαρμαρένιο
εικονοστάσι και στεγασμένο ηλιακό νάρθηκα στη δυτική της πλευρά.
Σήμερα η εκκλησία μας, όπως και όλες σχεδόν οι εκκλησίες
και τα ξωκλήσια των άλλων κατεχόμενων χωριών, είναι σε άθλια και προσβλητική
κατάσταση ερειπωμένη, βεβηλωμένη, ξεγυμνωμένη από εικόνες, Αγία Τράπεζα και
εικονοστάσι, αλειτούργητη, με βουβό καμπαναριό χωρίς καμπάνα, γεμάτη ακαθαρσίες
και αγριόχορτα.
Ας προσευχηθούμε, ο Θεός να μας αξιώσει να επιστρέψουμε
όλοι μαζί στο αγαπημένο μας και φιλήσυχο χωριό, να ξαναφτιάξουμε τα όσα
γκρέμισαν, να ξαναλειτουργηθούμε στην εκκλησία μας και να ανάψουμε το κερί της
ευχαριστίας προς δόξα των Αγίων μας, αλλά και της συγνώμης και συγχώρησης για
όλους. |